Mijn weg in dit leven begon bij mijn geboorte op een oude boerderij in een klein dorpje. Ik belandde in de armen van twee bewuste ouders en daaromheen een broer, een zus en heel wat dieren. Als een stevige baby van vijf kilo kwam ik ter wereld, dat zou je kunnen zien als een vurige wil om er te Zijn. Mijn naam Bente past hier goed bij.

Gaandeweg ben ik dit vuur wat kwijtgeraakt. Opgroeiend was ik een ‘jongensachtig meisje’ zoals dat vaak genoemd wordt. Mijn lievelingsbezigheid was honkbal, hier ging ik volledig in op. Buiten het veld, begon ik het echter steeds lastiger te vinden om mee te komen met ‘het gangbare’, vooral op de middelbare school werd dit contrast vrij duidelijk. Zo gingen mijn vriendinnen zich interesseren voor make-up en kleding, terwijl ik het liefst elke dag in een joggingbroek liep. Ik ging me anders voelen en ervaren.

Uiteindelijk zoek je als puber een bepaalde veiligheid, dus besloot ik me te conformeren aan de mensen om me heen. Mijn natuurlijke energie en kwaliteiten kwamen te liggen onder een dikke laag van aanpassing. Waar mijn masker alsmaar groter werd, werd mijn levensvuur alsmaar kleiner. Het hoogtepunt hiervan bereikte ik in 2016 toen ik mezelf volledig verloor in een arm stadje in Peru. Bovenop al het meebewegen in de hokjes en kaders in Nederland, moest ik nu ook nog mijn geaardheid verstoppen. Ik kon de deksel van mijn onderdrukkingsemmer niet meer dichtdoen. Ik stortte in en stelde mezelf tegelijkertijd éindelijk de vraag: ‘wat is dan in godsnaam de roeping van mijn ziel?’

Doordat ik mezelf een vrijbrief had gegeven om niet maar één deel te hoeven leven óf helemaal niks, kwam mijn levendigheid en sprankeling weer terug. De vurige energie waar ik mee geboren was werd weer voelbaar, evenals mijn eigenwaarde. Dat wat ik in al die jaren op allerlei manieren negatief had gemaakt, werd ineens mijn kracht: ik ken beide kanten, ik kan me inleven, ik kan verbinden, ik ben veelzijdig. Zodra ik dit ging delen met de wereld, merkte ik dat er veel enthousiaste reacties kwamen. De vreugde van andere mensen ging erover dat het een vorm was waarin alles mogelijk was, alles kan en niks moet. Door mijn teruggevonden levenslust en de ervaring dat mijn term en visie aansloeg bij anderen, raakte ik geïnspireerd om er echt wat mee te gaan doen.